ស្វែងយល់ពីតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃដើម្បីជោគជ័យទំនាក់ទំនង

ស្វែងយល់ពីតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃដើម្បីជោគជ័យទំនាក់ទំនង

អ្វីដែលអ្នកត្រូវការស្វែងយល់អំពីអ្នកដទៃ

    ការដឹងអំពីតម្រូវការនិងចំណង់របស់អ្នកដទៃ គឺជាគន្លឹះដ៏សំខាន់ ដើម្បីឆ្ពោះទៅរកភាពជោគជ័យនៃការស្វែងយល់អំពីអ្នកដទៃ។ ប្រសិនបើ អ្នកអាចយល់ចិត្តរបស់ពួកគេបាន នោះអ្នកនឹងមានឥទ្ធិពលលើជីវិតរបស់ពួកគេក្នុងផ្លូវវិជ្ជមានជាពុំខាន។ អ្វីដែលខ្ញុំរៀនទាក់ទងនឹងការស្វែងយល់អំពីអ្នកដទៃ អាចត្រូវបានបែងចែកជាផ្នែកផ្សេងៗដូចខាងក្រោម៖

១. អ្នកគ្រប់គ្នា សុទ្ធតែចង់ក្លាយជាមនុស្សពិសេសម្នាក់

    គ្មាននរណាម្នាក់នៅលើលោកនេះ ដែលមិនចង់ក្លាយខ្លួនជាមនុស្សពិសេសនោះទេ។ សូម្បីតែមនុស្សដែលមានមហិច្ឆិតាទាបបំផុតក៏ដោយ ក៏ចង់ឲ្យអ្នកដទៃចាត់ទុកខ្លួនជាមនុស្សសំខាន់ដែរ។ ជាក់ស្តែង កាលពីមុន នៅពេលដែលខ្ញុំរៀននៅថ្នាក់ទី៤ ខ្ញុំបានទៅមើលការប្រកួតបាល់ជាលើកដំបូង។ ខ្ញុំបានអង្គុយនៅលើយ៉រជាមួយមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ។ អ្វីដែលខ្ញុំបានចងចាំបំផុតនោះ មិនមែនជាកីឡានោះទេ តែវាជាការប្រកាសឈ្មោះកីឡាករវិញទេ។ ពួកគេ បានបិទភ្លើងទាំងអស់ ហើយបើកភ្លើងបញ្ចាំងនៅកណ្តាលលានបាល់បោះ បន្ទាប់មក អ្នកប្រកាស បានហៅឈ្មោះកីឡាករ ហើយពួកគេក៏រត់មកកណ្តាលទីលានបាល់បោះនោះ ដោយមានសម្លេងហ៊ោរកញ្ជ្រាវយ៉ាងកងរំពង។

    នៅពេលនោះ ខ្ញុំបាននិយាយាថា “ខ្ញុំចង់ឲ្យរឿងនេះកើតមកលើរូបខ្ញុំណាស់”។ ជាការពិតណាស់ បន្ទាប់ពីនិយាយចប់ ខ្ញុំបាននិយាយទៅកាន់មិត្តខ្ញុំឈ្មោះ ប៊ុបី វីលស៊ុន ថា “ប៊ុបី នៅពេលដែលខ្ញុំទៅរៀននៅវិទ្យាល័យ ពួកគេនឹងប្រកាសឈ្មោះខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងរត់ទៅកណ្តាលទីលានបាល់បោះនោះជាពុំខាន ហើយអ្នកគ្រប់គ្នានឹងអបអរសារទខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំនឹងក្លាយជាមនុស្សពិសេសម្នាក់”។

    នៅពេលដែលខ្ញុំត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ខ្ញុំបានប្រាប់ប៉ាខ្ញុំថា “ប៉ា កូនចង់ក្លាយជាកីឡាករបាល់បោះម្នាក់”។ ពេលនោះ ប៉ារបស់ខ្ញុំបានទិញបាល់បោះមួយឲ្យខ្ញុំ និងដាក់ហ្គោលមួយនៅកន្លែងជួសជុលឡានរបស់គាត់។ ខ្ញុំធ្លាប់បានចូកព្រិល គ្រាន់តែដើម្បីហ្វឹកហាត់បោះឲ្យត្រង់ ព្រោះខ្ញុំមានក្តីសុបិន្តចង់ក្លាយជាមនុស្សពិសេសម្នាក់។

    វាគួរឲ្យអស់សំណើចណាស់ដែលក្តីស្រម៉ៃបែបនេះ អាចជះឥទ្ធិពលដល់ជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ នៅថ្នាក់ទី៦ ខ្ញុំបានលេងកីឡាបាល់បោះនៅសាលារបស់ខ្ញុំ។ ក្រុមរបស់ខ្ញុំ បានយកជ័យជំនះពីរបីលើក ដូច្នេះពួកយើង មានឱកាសទៅលេងនៅពហុកីឡាដ្ឋាន Old Mill Street នៅ សឺខលវីល ក្នុងរដ្ឋអូហាយ៉ូ ដែលជាកន្លែងខ្ញុំបានទៅមើលការប្រកួតបាល់បោះដំបូងបំផុត ពេលខ្ញុំរៀននៅថ្នាក់ទី៤។ នៅពេលពួកយើងទៅដល់ទីនោះ អ្នកលេងទាំងអស់ឈរនៅកណ្តាលទីលានបាល់បោះរួចស្រេច ប៉ុន្តែខ្ញុំបានដើរទៅកន្លែងអង្គុយដែលក្រុមកីឡាករដែលខ្ញុំមកមើលកាលពី ២ឆ្នាំមុនអង្គុយ ហើយពេលកំពុងអង្គុយ ខ្ញុំបានបិទភ្នែករបស់ខ្ញុំ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំបានឮគេប្រកាសឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏រត់ទៅកណ្តាលទីលានបាល់បោះ។

    ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អណាស់ នៅពេលដែលឮការអបអរសារទដូចដែលខ្ញុំបានស្រម៉ៃ ហើយខ្ញុំសន្យាថា នឹងធ្វើវាម្តងទៀត។ តាមពិតខ្ញុំបានធ្វើវាបីដងមកហើយ ហើយភ្លាមៗនោះខ្ញុំក៏ទើបតែបានចាប់អារម្មណ៍ដែរថា មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំកំពុងតែអង្គុយមើលខ្ញុំលេងទាំងមិនជឿ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនខ្វល់ទេ ព្រោះខ្ញុំកំពុងតែបោះជំហាន ដើម្បីក្លាយទៅជាមនុស្សដែលខ្ញុំស្រមើល៍ស្រម៉ៃចង់បាន។

    មនុស្សគ្រប់គ្នា ចង់បានការគោរពនិងការផ្តល់តម្លៃពីអ្នកដទៃ ឬក៏អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា អ្នកគ្រប់គ្នា ចង់ក្លាយជាមនុស្សពិសេសម្នាក់។ នៅពេលដែលអ្នកចាប់ផ្តើមគិតគូរអំពីតម្លៃទាំងនេះ អ្នកនឹងយល់ដឹងរឿងជាច្រើនអំពីហេតុផលនៅពេលដែលអ្នកដទៃធ្វើទង្វើអ្វីមួយ។ នៅពេលដែលអ្នកចាត់ទុកមនុស្សដែលអ្នកជួបថា ជាមនុស្សសំខាន់បំផុតនៅលើលោក នោះអ្នកកំពុងតែប្រាប់គេថា ពួកគេជាមនុស្សដែលពិសេសម្នាក់សម្រាប់អ្នក៕

ប្រភព៖ health.com.kh

មុន បន្ទាប់

មតិយោបល់